Dawno temu za górami
za PGRu murami
mieszka Andrzej rolnik skromny
(chociaż ciągnik miał ogromny)
raz chciał kupić nową bronę
(przydałoby się i żonę!)
lecz na targu w Targowicy
szła dzieczyna (cud!) w spódnicy
w oczach miał coś takiego
(z nóg cię zwalało kolego!)
Krzyknął Andrew "O, człowiecze!"
no i do niej zaraz rzecze:
"Miła pani mi pozwoli
Andrzej jestem, może Coli
napić się gdzieś poszlibyśmy
skoro się już poznaliśmy"
"Miło mi jest, jam Renata
lecz czy mi pozwoli tata?
Przecie Cola to z Zachodu pełna smrodu"
"Tyć się nie martw ja cię chronię
przed ojczulkiem cię obronię"
I wypili szklankę Coli
nawet dwie i trzy, do woli!
Tak znajomość się zaczęła
kiedyś Renia go objęła
"Chcę byc z tobą już forever
I cię nie opuścić never!"
"To choć babe uciekniemy
sami dom swój zbudujemy!"
"Ja nie wrócę już do domu?
Mamy uciec po kryjomu?!"
Biedna Renia cała płacze
Aż tu nagle kaczka kwacze
To nie kaczka to koleżka
Co we wsi sąsiedniej mieszka
Rzecze tedy do Andrzeja:
"Nie bój żaby druhu stary
Zrobię ci w mig czary mary
I zbuduje domek wielki
możesz zdjąć już stare szelki
I porzucić łany zboża
Teraz będziesz pan Pomorza!
A Renaty ojciec wtedy
nie napyta wam już biedy"
"Lechu, Lechu co ty pleciesz
nie odwdzięczę ci się przecież!"
"Andrzej, we właściwym czasie
gdy więcej będziesz miał w pasie
gdy w gazetach cię opiszą
(gliniarze cię już nie spiszą)
wtedy może mi przysługę
wyświadczysz, na razie długiem
więc się w ogóle nie przejmujcie
Od dziś mówię do Cię wójcie!
Jutro może wojewoda
teraz gadać o tym szkoda"
Andrzej pięknie mu dziękował
rączki godnie ucałował
i już nigdy od tej pory
miał nie zajrzeć do obory
I z Renatą zamieszkali
no bo bardzo się kochali
I już w całym wielkim świecie
(no, nie w świecie, lecz w powiecie)
byli znani i lubiani
(lecz przede wszystkim nadziani)
Trochę czasu upłynęło
(Parę wiosen już minęło)
Gdy pan Andrzej posłem został
(i godziwą dietę dostał)
dnia pewnego słonecznego
ktoś zapukał znów do niego
"Witaj stary przyjacielu
nie byłem tu od lat wielu
Andrzej widzę że w tym czasie
już przytyłeś nieco w pasie
i nie jeździsz już traktorem
i zamknąłeś swą oborę
Tak się trzymaj mój ziomalu
ale tymczasem pomału
mógłbyś starą obietnice
spełnić ja wtedy Cię
wicepremierem mianuje
bo pomocy potrzebuje"
"Ależ wszystko co w mej mocy
zrobię, nawet w środku nocy!"
"Extra Adrew, git i byczo
(uśmiechnął się tajemniczo)
musisz tylko drobną sprawę...”
„Lechu, chciałbyś może kawę?”
„Tylko jedną drobną sprawę…”
„Yes, no problem. Chcesz tą kawę?”
„Dobra, dawaj, ze śmietanką!
Andrzej brzdęknął jakąś szklanką
Zaraz wrócił, przyniósł kawę
I położył ją na ławę
Lech pił kawę w zamyśleniu
Andrzej patrzał nań w skupieniu
I po długim już milczeniu
Ku Andrzeja zaskoczeniu
Wyrzekł tylko jedno słowo:
„Koalicja!” i na nowo
Lechu począł siąpąć kawę
Andrzej zamknął oko prawe
Później lewe i po chwili
Sczerwieniał jakby jadł chili
A bynajmniej nie ze złości
Tylko go napadły mdłości
Bo się tego nie spodziewał
(a mdłości czasami miewał)
gdy się trochę opanował
no i wzrokiem nie świdrował
zabrał się do picia kawy
i omówił ważne sprawy
„Już nazajutrz w Kazia rządzie
Wicepremier Andrew siądzie!”
Rzekł prezydent, oczywiście
Tak się stało rzeczywiście
Andrzej teraz siedzi w rządzie
(i wygrywa także w sądzie)
Morał z bajki tej jest taki
Że gdy hodujesz buraki
Lub też pola masz pół ara
Możesz być premierem zara!
emiluses24wm
